De ouders van Luc twijfelden, “maar de kinderen wilden zó graag naar buiten om het vuurwerk te bewonderen.” Uiteindelijk mochten ze gaan kijken, “maar dan wel op ‘veilige’ afstand onder een afdakje”, vertelt Susan over het heftige ongeluk dat haar zesjarige zoon Luc vorig jaar overkwam. “Het bleek helaas geen veilige plek te zijn. Een verdwaalde vuurpijl kwam onder het afdakje terecht en knalde daar uit elkaar.”
Het vuurwerk scheerde rakelings langs Luc zijn gezicht en dat van zijn vriendinnetje. Uiteindelijk belandde het bij Luc in zijn jas. Beiden liepen hierdoor eerste- en tweedegraads verbrandingen op aan hun gezicht en hals. Luc raakte door het vuurwerk in zijn jas ook derdegraads verbrand aan zijn borst en buik. Susan: “Luc’s zussen waren er ook bij en hebben dus alles gezien. Het was voor iedereen een traumatische ervaring. Luc en zijn vriendinnetje werden meteen gekoeld en de ambulance en traumahelikopter waren er gelukkig snel. Uiteindelijk werden ze naar het ziekenhuis vervoerd en is Luc de volgende dag naar brandwondencentrum Rotterdam gebracht.”
Moedig doorheen geslagen
Al snel werd er tot transplantatie over gegaan. Hiervoor werd huid van zijn bovenbeen geschaafd en gebruikt. Een hele mooie techniek, maar voor een kind moeilijk te bevatten dat er nu ook nog een grote wond op zijn been zat en dat veel pijn deed. Luc lag daarnaast geïsoleerd en mocht dus niet van zijn kamer af. “Het was een zware tijd”, vertelt zijn moeder, “maar door de vele kaarten, cadeaus en super lieve en goede hulp die we daar kregen heeft hij zich er moedig doorheen geslagen.”
Om de littekens – die volgens Susan gelukkig niet direct zichtbaar zijn – te laten rijpen, heeft Luc drukkleding gekregen. Pas daarna kan de behandeling verder gaan. “We moeten regelmatig terug voor controles en hij heeft er best veel jeuk en last van.” Tegelijkertijd is Susan blij met alle hulp die ze krijgen. “Ze kunnen gelukkig tegenwoordig steeds meer en we worden echt goed begeleid!”