Het was net kerst geweest toen Bikkie op 8-jarige leeftijd heftige brandwonden opliep. Bovenop de gaskachel stond de radio, waar Bikkie een liedje opzocht. In de gaskachel ontbraken delen van het beschermdeel. Hierdoor kwam haar nachthemd bij de hitte: “Voor ik het wist stond mijn hele nachthemd in brand.”
In die tijd waren er nog geen telefoons. Bikkie werd met haar moeder door de buurman naar het ziekenhuis gebracht. “Ik kan me nog herinneren dat ik onderweg naar het ziekenhuis de vellen huid aan mijn arm zag hangen.” Haar ouders kregen al snel te horen dat de artsen niet wisten of ze het wel zou overleven. “Ik heb drie weken in coma gelegen.”
“Sommige mensen die bij mij op bezoek kwamen, vielen flauw als ze mij zagen”
Door de open wonden lag Bikkie in een speciale ruimte waar de kans op infecties klein was. “Sommige mensen die bij mij op bezoek kwamen, vielen flauw als ze mij zagen.” Nadat ze uit haar coma ontwaakte, moest ze nog drie en halve maand in het ziekenhuis blijven om te herstellen van vele huidtransplantaties. “De artsen zeiden dat ik heel sterk moet zijn, omdat ik zo goed opknapte.” De jaren na het ongeval moest Bikkie opnieuw leren lopen en veel hersteloperaties ondergaan.
“Ik heb nooit moeite gehad met mijn littekens”
Ondanks alles staat Bikkie enorm positief in het leven: “Ik heb nooit moeite gehad met mijn littekens. Soms, als mensen naar mij keken, liep ik naar ze toe om ze op hun gemak te stellen.” Ze wil anderen met littekens meegeven dat het jouw leven niet moet beheersen. “Wees jezelf en laat je leven er niet door verpesten, want er is zoveel moois.”