Anita was pas anderhalf jaar toen ze hete thee over zich heen kreeg. Het leverde brandwonden op aan haar rechterborst en rechterarm. Op haar 22e stopte ze uiteindelijk haar behandelingen. “Ik dacht ineens, het is goed. Laat het nu maar zitten, het is prima zoals het is.”
Aanvankelijk leek de behandeling in het ziekenhuis voldoende, maar zij stuurden Anita toch door naar Beverwijk, waar ze een maand lag. ’ Een aantal hersteloperaties volgden, omdat ze haar arm niet goed kon buigen.
“Now every scar is a story I can tell.”
Ze is haar ouders dankbaar voor de vrije opvoeding die ze kreeg, waarbij altijd open en eerlijk werd gesproken over de situatie. “Dat maakte het voor mij veel makkelijker om mee om te gaan. In de jaren die volgden, heb ik door mijn stuntel gedrag nog andere brandwonden opgelopen op mijn buik en bovenbenen. Het zijn verhalen die ik na kan vertellen en mijn kinderen zijn zich gelukkig bewust van de gevaren en vooral de gevolgen. Door mijn ongelukken is mijn levenstekst geworden: “Now every scar is a story I can tell”.’
Een gouden randje
De goudkleurige reddingsdeken is essentieel bij brandwondenpatiënten. Slachtoffers worden hier door de hulpdiensten in opgevangen. Door de brandwonden verliest het lichaam veel warmte en krijgt het slachtoffer het koud. De reddingsdeken zorgt ervoor dat het slachtoffer warm blijft. De modellen geven met deze fotoshoot een gouden randje aan hun ongeluk.