“Het was kerstochtend en ik stak een kaars aan die vervolgens op mijn brandbare pyjama viel.”

Marjolein was pas vijf toen ze 69% van haar lichaam verbrandde. “Mijn moeder zag pas vrij laat dat ik in brand stond.” In paniek rende Marjolein gillend door het huis. “Ik weet nog dat ik daarna op het aanrecht zat en zei: ‘sorry pappa, sorry dat ik het kaarsje heb gepakt’. Ik dacht: het mocht niet en ik deed het toch, en dit is mijn straf.” Ze werd naar het ziekenhuis gebracht en lag een week in een kunstmatig coma.

“Nadat ik ontwaakte, moest ik alles opnieuw leren. Lopen, praten en zelfstandig zijn.” Ze lag een jaar in het ziekenhuis en vervolgens nog eens zes maanden in het revalidatiecentrum. “Dit was niet alleen fysiek, maar ook mentaal een hele zware periode voor mij.”

Ondanks alles is Marjolein een vrolijke meid die haar brandwonden als iets positiefs ziet. “Mijn littekens zijn misschien te zien, maar dat breekt mij niet. Sommige dagen zijn beter dan andere, maar dat heeft iedereen. Ik zie mijn brandwonden nu als iets moois en niet als iets slechts; het maakt mij tot wie ik ben.”

Vorig jaar deed ze haar verhaal bij Hart van Nederland. Bekijk het item hier: https://www.hartvannederland.nl/persoonlijke-verhalen/marjolein-69-procent-verbrand-kerstkaars