Tijdens zijn werk als reparateur van motorfietsen vloog Wijnandt in brand na een ongeluk met statische elektriciteit. Op het oog helder belt hij zijn zus, de ambulance en corrigeert hij zelfs nog zijn hond Sem. Maar op het moment dat hij zijn zus hoort en weet dat hij in goede handen is, gaat het licht uit. “Toen stortte ik in. Eenmaal in het ziekenhuis hoorde ik dat ik maar 15 procent kans had om te overleven. Godzijdank sta ik hier dus nog”, vertelt Wijnandt.
Hij is de Brandwonden Stichting enorm dankbaar: “Dat ik mijn ongeval overleefd heb en mijn leven kon hervatten, is grotendeels dankzij het onderzoek dat de stichting financiert.” Ook heeft hij veel informatie van gehad over het leven met littekens. “Ze hielpen mij met wat ik kon verwachten en dankzij de ervaringsverhalen van anderen, voelde ik mij niet alleen. Ik heb aan het lotgenotencontact een heel goede vriendschap overgehouden.”
“In het begin had ik zoveel pijn dat de lust om te leven was verdwenen”
Wijnandt heeft zijn leven weer goed weten op te pakken, ondanks dat de weg naar herstel lang en heftig was: “In het begin had ik zoveel pijn dat de lust om te leven was verdwenen. Gelukkig gaat het nu beter en repareer ik zelfs weer motorfietsen.” Toch heeft het hem logischerwijs wel veranderd als mens. “Ik was erg werkgericht, nu meer levensgericht. Ik heb weer een relatie en ik kan weer motor rijden. Dat was mijn ultieme doel, op mijn motor zitten. De wind door mijn gezicht, dan voel ik me de koning te rijk!”
Een gouden randje
De goudkleurige reddingsdeken is essentieel bij brandwondenpatiënten. Slachtoffers worden hier door de hulpdiensten in opgevangen. Door de brandwonden verliest het lichaam veel warmte en krijgt het slachtoffer het koud. De reddingsdeken zorgt ervoor dat het slachtoffer warm blijft. De modellen geven met deze fotoshoot een gouden randje aan hun ongeluk.