Patricia haar zoontje Siem was nog geen 1 jaar toen hij brandwonden opliep. “Siem is mijn vierde kind en ik was mij zo bewust van de gevaren. Juist daarom had ik de koffie hoog weggezet. Maar hij kon er toch bij en toen ik het zag, was het al te laat.”
Het was zomer en haar zoontje had een rompertje aan. “Ik was alleen thuis met Siem, want mijn oudsten waren net opgehaald door hun vader. De koffie had ik net uit de magnetron gehaald en op de vensterbank gezet. Siem kon wel al een beetje lopen, maar ik dacht dat hij hier nog niet bij kon. Hij rekte zich volledig uit en raakte toen het kopje aan. Voor ik het wist, kwam de bloedhete koffie op zijn hals en borst.”
Baan afgesloten
Patricia belde 112 en zetten hem meteen onder de douche. “De blaren waren erg groot, maar heb hem meteen onder de douche gezet. Toen de ambulance kwam, gingen we direct naar het ziekenhuis. De politie had een baan op de snelweg afgesloten en zo waren wij er heel snel.”
Siem heeft totaal negen dagen in het ziekenhuis gelegen. “Het was verschrikkelijk om te zien. Al die blaren en verbrande plekken.” Haar zoontje vierde daarom zijn eerste verjaardag in het ziekenhuis. “Het personeel had cadeaus voor hem en de CliniClowns kwamen langs, maar we hadden het toch liever thuis gevierd.”
Secondewerk
Siem heeft nu alleen nog af en toe last van zijn littekens, maar daar hoeven ze voorlopig niets aan te doen. “Voor de rest denk ik dat hij nergens last van heeft. Hij is lekker vrolijk en zijn vriendjes gaan er allemaal goed mee om. Met zwemmen heeft hij bijvoorbeeld een shirt aan, maar niemand plaagt hem ermee. Als kinderen naar zijn littekens vragen, dan legt hij het heel goed uit.”
“Het is secondenwerk. Je ziet het gebeuren, maar dan is het vaak al te laat.”
Patricia wil ze haar verhaal vertellen om anderen te waarschuwen. “Het is secondewerk. Je ziet het gebeuren, maar dan is het al te laat. En ik was mij juist zo bewust van de gevaren en het overkwam mij zelfs.”