Het was druk bij Ingrid thuis, want er was die dag visite. Haar moeder had net koffie gezet en was onderweg met het dienblad naar de tafel. Ingrid was altijd al ondernemend en een spring in het veld. “Als klein kind let je niet echt goed op. Ik huppelde zo tegen mijn moeder aan.”
Het dienblad met de hete kan koffie viel over de kleine Ingrid heen. “Er was meteen paniek en ik schreeuwde het uit van de pijn.” Haar moeder zette haar meteen onder de koude kraan. “Wat zo’n gezellige middag had moeten worden, viel in duigen.”
“Een hele pijnlijke en traumatische gebeurtenis voor mij en mijn moeder.”
Met een schreeuwend kind op de fiets, racete haar moeder naar het ziekenhuis. Daar bleek dat Ingrid derdegraads brandwonden had opgelopen. Voor Ingrid volgde een lange tijd vol ziekenhuisbezoeken. “Een hele pijnlijke en traumatische gebeurtenis voor mij en mijn moeder.”
Geen bikini aan
In de pubertijd heeft Ingrid veel last van gehad van haar brandwonden. “Truitjes met korte mouw of hemdjes droeg ik niet, laat staan een bikini.” Toen ze zelf moeder werd, was ze zich extra bewust van de gevaren. “Mijn moeder wees ons daar altijd op. Pas op met hete thee en koffie. Kleine kinderen zijn super nieuwsgierig en ondernemend, maar ook vliegensvlug.”
Ingrid vertelt dat ze blij is dat er veel aandacht wordt besteed aan het voorkomen van brandwonden. “Het begint bij ons als ouders. Pas bijvoorbeeld op met kaarsen, barbecueën of een open haard. Allemaal gevaren voor kleine kindjes. Voordat je het weet ben je beiden voor het leven getekend, alleen je kind meer dan jij als ouder.”