“Ik was een stoere jongen die altijd dacht: mij kan niets overkomen. Toch wel”, kijkt Hendrik terug. Hij liep in 2005 ernstige brandwonden op toen hij tijdens een babyborrel bij een vriend in de tuin in brand vloog door een vuurkorf.
“Het enige dat ik zag, was een vuurzee om me heen. Mijn maatjes hebben me toen in een vijver gegooid, daar ben ik blijven liggen tot de ambulance kwam.” Veel zenuwen in zijn armen, buik en bovenbeen bleken volledig kapot gebrand. “Ze hebben me drie weken in slaap gehouden vanwege de pijn.”
Anders gaan leven
Het besef over wat er werkelijk met hem was gebeurd, volgde pas later: “Ik hoorde achteraf dat de doktoren mij drie keer voor de dood hebben weggehaald. Om je familie huilend naast je bed te zien, dat doet wel iets met je.” Nu heeft de nuchtere Hendrik het gelukkig goed op de rit. “Ik ben wel anders gaan leven, ik zoek geen gevaar meer op. Ik weet nu dat ook mij iets kan gebeuren.”
“Je overweegt meer en ik ben minder spontaan geworden”
Hendrik werkte mee aan dit fotoproject om te laten zien dat je er na een ernstig ongeluk ook gewoon mag zijn. “Ik vond het spannend om mee te doen, maar het belangrijkste was voor mij om te laten zien dat je jezelf niet hoeft te schamen. De littekens horen bij mij.” Hij is de Nederlandse Brandwonden Stichting dankbaar voor verschillende dingen. “Ze hebben veel voor mij betekend door de activiteiten met lotgenotencontact. Ik ben hierdoor veranderd in een rustiger en socialer persoon.”
Een gouden randje
De goudkleurige reddingsdeken is essentieel bij brandwondenpatiënten. Slachtoffers worden hier door de hulpdiensten in opgevangen. Door de brandwonden verliest het lichaam veel warmte en krijgt het slachtoffer het koud. De reddingsdeken zorgt ervoor dat het slachtoffer warm blijft. De modellen geven met deze fotoshoot een gouden randje aan hun ongeluk.