‘Ik had mijn mannetje niet kunnen beschermen.’

Meer dan een kwart van de patiënten in de drie Nederlandse brandwondencentra is jonger dan vijf jaar. In 87 procent van de gevallen is de oorzaak een ongeval met hete vloeistoffen zoals koffie, thee of badwater. Het overkwam Gaby, een moeder die juist altijd heel oplettend was met kleine kinderen en hete thee. Op vakantie in Frankrijk ging het mis. Hieronder vertelt zij openhartig wat haar gezin doormaakte.

“Het gebeurde voor mijn ogen. Mijn zoon Kick, toen veertien maanden oud, kreeg kokend heet theewater over zijn gezicht, borst, rug en armen. Ik wist dat Kick in de keuken rondscharrelde. Omdat ik altijd heel voorzichtig was, had ik mijn theekop wat verder van de aanrechtrand geschoven. Kick kon daar niet bij met zijn grijpgrage handjes. Maar vanuit mijn ooghoek zag ik dat het labeltje van het theezakje op het aanrecht hing. Vliegensvlug als Kick was, had hij het labeltje direct te pakken. De beker viel om en het hete thee-water stroomde over hem heen.”

Onmacht en angst 

“Kick krijste het uit. Ik tilde hem gelijk op, rende naar boven, zette hem in bad en koelde hem met lauw water. Ik heb op een kinderdagverblijf gewerkt en daardoor wist ik wat ik moest doen bij een brandwondenongeval. Kicks huid was rood en de vellen hingen erbij. De autorit naar het ziekenhuis duurde voor mijn gevoel úren. Hij was zo stil en zijn ogen waren opgezwollen. De onmacht, de angst en het schuldgevoel waren zo groot. Ik had mijn kleine mannetje niet kunnen beschermen. We vertrouwden het Franse ziekenhuis niet. Dat kwam vooral door de gebrekkige communicatie.”

“Na het ongeval durfde ik een jaar lang geen thee te drinken.” 

“Na vier dagen mocht Kick naar huis. We zijn direct naar Nederland gereden. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis, werden we direct doorgestuurd naar het brandwondencentrum in Beverwijk. Daar kregen we eindelijk antwoord op al onze vragen, dat was echt een gigantische opluchting. Er was zoveel onduidelijkheid geweest. ‘Is hij blind?’ was mijn eerste vraag. Het antwoord was gelukkig ‘nee’. Kick werd opgenomen en onderging twee huidtransplantaties. Een jaar later werd hij nog een keer geopereerd. Zijn laatste operatie was twee jaar geleden.”

Brandwond voor altijd 

“We zijn nu zeven jaren verder. Mensen die zijn litteken zien, zeggen: dat is mooi geheeld. Maar ze hebben geen idee dat we voor zijn leven hebben gevreesd. Achter dat litteken zitten heel veel ziekenhuisbezoeken, behandelingen, angst, verdriet en pijn. Een brandwond heb je voor altijd. Littekens groeien niet mee, dus zolang Kick groeit, blijven operaties nodig. Die ene seconde zette ons leven op zijn kop. Na het ongeval durfde ik een jaar lang geen thee te drinken. Voor Kicks ongeluk was ik altijd al degene die anderen waarschuwde voor hete thee en dat blijf ik doen. Drink nooit thee met de kleine in de buurt en zeker niet met de kleine op schoot!”