Zeynep en Yasin dachten dat het hen nooit zou overkomen. Toch raakte hun dochtertje Acelya ernstig verbrand. “Ik was net te laat. In mijn ooghoek zag ik mijn dochtertje Acelya op het aanrecht afstappen.’’
“Ik was bezig bouillon te maken’’, vertelt Zeynep. ‘’Ik let juist altijd goed op en Acelya mocht nooit zonder toezicht in de keuken komen. Deze keer was zij mij te snel af. Voordat ik kon ingrijpen, had Acelya de roze teil met hete bouillon met haar handjes van het aanrecht getrokken. Roze was haar lievelingskleur en de teil vond ze maar al te interessant. Het gebeurde ontzettend snel. De hete bouillon stroomde over haar lichaam en Acelya begon hard te gillen. Ik schrok, maar wist gelukkig direct dat ik haar moest koelen met water. Ik handelde snel en schreeuwde ondertussen naar de buurvrouw dat ze 112 moest bellen. Mijn man was op dat moment met onze zoon in de stad.’’
Hulpeloos
“Eenmaal in het brandwondencentrum van Rotterdam waren Acelya’s ogen en gezicht heel erg opgezwollen. Haar kleine lijfje zat onder de brandwonden en zag er verschrikkelijk uit. Ze lag er zo hulpeloos bij. Artsen en verpleegkundigen ontfermden zich over ons kleine meisje. Ze bleek voor 25 procent van haar lichaam verbrand aan haar gezicht, armen, schouders en borstkas.’’
“De pijnlijke verbandwissels waren traumatisch voor haar.”
“Uiteindelijk moest Acelya vier weken in het brandwondencentrum blijven. De zwelling in haar gezicht nam af, maar de brandwonden waren heel ernstig. Dagelijks moest ze de pijnlijke verbandwissel ondergaan. Die waren traumatisch voor haar. Zodra ze de badkamer in moest, wist ze al hoe laat het was en begon ze te huilen. Ook moest ze een operatie ondergaan om gezonde huid van haar been weg te nemen en te plaatsen op de brandwonden.’’
Naar huis
‘’De dag dat Acelya naar huis mocht, was een feest. Het moment dat zij met haar roze poppenwagen zelf het ziekenhuis uit wandelde, zullen we nooit vergeten. Ingepakt in verband, maar uitzinnig van vreugde dat ze naar buiten mocht. Ze kon het niet geloven. Eindelijk kon ze weer naar de speeltuin.’’
“We waren altijd al voorzichtig, maar nu nog meer alert.”
“Of we zijn veranderd na het ongeval? Ja. We waren altijd al voorzichtig, maar zijn nu nog alerter. Acelya mag niet meer in de keuken komen en dat weet ze ook. Hoe jong ze ook is, ze heeft ervan geleerd. Gelukkig is ze niet angstig geworden. Onze tip aan andere ouders: heb je tijdens het koken de bouillon of het vocht niet meer nodig? Gooi dit dan direct weg of plaats het in de wasbak. Dan kan je kindje er niet bij.’’