“Samen met mijn collega’s zorgen we ervoor dat een kind gewoon even kind kan zijn.”

Wanneer er een kind in het brandwondencentrum in Groningen wordt opgenomen, komt Jan-Kees Zuiker in actie. Al ruim 20 jaar zet deze gepassioneerde pedagoog zich in voor een goede brandwondenzorg voor de jongste patiënten. “Ik ben er met enig toeval in terecht gekomen, maar nooit meer weggegaan.”

Veel kinderen die in het brandwondencentrum worden opgenomen, zijn jong en hebben volgens Jan-Kees speciale begeleiding nodig. “Kinderen vertellen op hun eigen manier hoe ze zich voelen en hoe ze een opname in een brandwondencentrum beleven. Ze begrijpen ook vaak nog niet waarom een behandeling nodig is. Het is aan ons om hun gedrag te begrijpen en kijken wat ze ons vertellen. We zijn speciaal opgeleid om deze jonge patiënten op te vangen en uit te leggen wat er gedaan wordt.”

Volgens de pedagoog is de opname in het brandwondencentrum een goed voorbeeld van zijn werk. “Als pedagoog richt je je vooral op het kind bij de opname. Niet op de artsen, verpleegkundigen of de ouders. Ik ben er vooral voor het kind. Het is vaak een hectische situatie waarin je als pedagoog contact probeert te maken met het kind. Zodra dat lukt, wordt het kind rustiger. Deze rust zorgt ook voor ontspanning bij de ouders en zo wordt uiteindelijk de hele situatie behapbaar.”

Als pedagoog bekijkt Jan-Kees alles door een kinderbril. “Per kind ga je op zoek naar wat het kind in een situatie nodig heeft. De artsen en verpleegkundigen geven aan welke behandelingen nodig zijn en wat mogelijk is. Dit is niet altijd hetzelfde en dan kijken we samen wat haalbaar is. Samen beslissen we wat er wel kan binnen de situatie om een kind zoveel mogelijk gewoon kind te laten zijn.”