“Voor ik het wist, brak de hittebestendige bak en viel er twee liter kokendheet water over mijn benen heen.”

De 18-jarige Maral woonde samen met haar toenmalige vriend. “Ik was hobbymatig zangeres en kreeg via mijn werkgever de kans om een optreden te doen.” Maar de dag voor het optreden werd ze verkouden, wat niet goed is voor je stem. “Mijn vriend had een hittebestendige bak cadeau gekregen. Dus ik vroeg of ik met deze bak mocht stomen.”

Toen het water net gekookt was, deed Maral het in de bak en ging rechtop in bed zitten. “De bak brak boven mijn benen waardoor het kokende water over mij heen viel.” Vanaf dat moment kan Maral zich maar weinig herinneren. “Ik heb enorm gegild. Dat moet ook zeer traumatisch zijn geweest voor mijn vriend.”

Gelukkig had Maral kort voor het ongeluk een documentaire over brandwonden gezien. “Ik had niet alles onthouden, maar wel de dingen die van belang waren om als eerste handeling te doen.” Ze gaf ondanks de pijn en paniek, haar vriend instructies, tot ze begon weg te vallen. “Gelukkig kwamen de ambulancebroeders en werd ik in de ambulance gelegd.”

Maral werd opgenomen in het brandwondencentrum in het Maasstad Ziekenhuis. Eén ding vond ze erg moeilijk: “Ik was net 18 geworden en vanaf je 18de mag er ’s nachts niemand meer bij je blijven.” Ze voelde zich echter gesteund door haar vriend, die elke dag langskwam, en een speciale verpleger. “Volgens mij heet hij Camilo. Hij maakte mij altijd blij en ik vond het zo leuk als hij dienst had.” Haar liefde voor zingen hielp ook: “Tijdens de verbandwissel werd de radio hard gezet en mocht ik meezingen.”

Na bijna zes weken mocht Maral naar huis, maar moest nog dagelijks terugkomen voor controle. “Er was een plek op mijn wreef die niet goed genas. Uiteindelijk heb ik daar een huidtransplantatie gekregen.” Thuis moest ze veel pijnlijke verzorging doen. Toen haar herstel vorderde, mocht ze uiteindelijk weer naar buiten in een rolstoel. “Ik was zó dankbaar voor de natuur en buitenlucht. Dat gevoel zal ik nooit meer vergeten.”

Nadat ze ook haar krukken wegdeed, besefte ze hoe zwaar het leven met brandwonden kan zijn. “Op een dag ging ik met de bus, maar ik had enorm veel pijn aan mijn voet en wilde even gaan zitten. Een oude vrouw kwam de bus binnen en maakte de opmerking ‘staan jongeren tegenwoordig niet meer op voor ouderen’. Dat vond ik zó erg, want die mevrouw kon helemaal niet zien hoeveel pijn ik had.”

Toch waren er ook mooie momenten. “Zeker aan het begin waren er veel kinderen die vroegen naar wat er met mijn benen was gebeurd. Dit vond ik juist een mooi moment om erover te praten en mee te geven wat je moet doen bij brandwonden.”

Maral mag zichzelf nu stemacteur, zangeres en presentatrice noemen. “Ik wilde eigenlijk de opleiding muziektheater doen. Alleen door mijn brandwonden kon ik nog niet zoveel dansen terwijl dat wel een groot onderdeel in de opleiding was. Uiteindelijk ben ik in 2020 fulltime zang- en muziekles gaan geven en dit heb ik ook met veel plezier gedaan tot begin 2024.”

Haar boodschap: “Ik weet dat het cliché klinkt, maar een ongeluk zit echt in een klein hoekje. Iedereen kan op elk moment van de dag brandwonden oplopen. Mijn advies: zorg dat je zoveel mogelijk in je leven doet om het te voorkomen. En mocht het toch gebeuren? Zorg dan dat je weet wat je moet doen. Dit heeft mij enorm geholpen.”