“Liever tien keer een gebroken been, dan nog een brandwond.”

Annieke was nooit fan van vuurwerk, maar dacht dat dit type geen kwaad kon. Toch zorgde kindervuurwerk bij haar toen 6-jarige zoon Levi voor een ernstige brandwond. “Het ongeluk heeft een grote impact op ons gehad. Het gaat nu beter met Levi, maar je kunt van dit type vuurwerk veel ellende krijgen.”

Op nieuwjaarsdag ging het gezin op bezoek bij opa en oma om ze gelukkig nieuw jaar te wensen. Annieke had kindervuurwerk gekocht en tegen haar jongens gezegd dat ze het samen zouden afsteken in de tuin. “Mijn ouders hebben een vrij grote tuin, dus ik dacht dat het geen kwaad kon. Mijn man had al een paar wondertolletjes afgestoken, maar sommige waren niet afgegaan. Ik wilde een foto nemen, dus ging iets verder van de rest staan. Toen hij er weer eentje afstak, begon deze meteen heel heftig te draaien. Veel erger dan de rest. Voordat ik het doorhad hoorde ik Levi gillen. Een gil die door merg en been ging…”

Wondertol
Door de wind was de wondertol richting Levi en zijn vader gevlogen. “Mijn man had wel iets gevoeld, maar hij had niet door waar de tol terecht was gekomen. Het bleek dat die in Levi zijn laars zat. We hebben meteen de laars uitgedaan en zagen een gat in zijn broek. Mijn vader en man hebben Levi direct meegenomen om te koelen. Ik heb toen het ziekenhuis in Harderwijk gebeld, want we wisten niet wat we moesten doen na het koelen.”

“Ik vond het wel heel fijn dat pappa en mamma erbij waren.”

Eenmaal in het ziekenhuis, werden er foto’s gemaakt van de wond op Levi’s been. Na overleg met het brandwondencentrum in Beverwijk is besloten dat ze de volgende dag moesten langskomen op het brandwondenspreekuur. Levi (8) vond het allemaal best spannend. “We moesten best lang wachten. Ook zaten er veel mensen aan mijn wond en moest ik het verhaal elke keer opnieuw vertellen. Dat was minder leuk. Ik vond het wel heel fijn dat pappa en mamma erbij waren.”

Naïef
Annieke legt uit dat zij zich als ouders best naïef voelden. “We kregen zo veel informatie en hadden meteen door dat een brandwond geen normale wond was. Op sommige momenten dachten we alleen maar ‘Oh, help!’. We hadden snel door dat we het echt hadden onderschat. Zeker toen we hoorden dat er misschien een operatie nodig was. Ze twijfelden namelijk over hoe diep de wond was.”

Het gezin kreeg verband en instructies mee naar huis, en moest afwachten hoe het herstel zou verlopen. Levi: “Als we het verband gingen verwisselen, wilden mijn broertjes mee. Die vonden het wel spannend. Ik niet, maar het deed wel veel pijn. We gingen daarom altijd eerst douchen zodat het minder pijn deed.”

Het duurde even, maar uiteindelijk zagen de artsen nieuwe huid groeien en bleek Levi geen operatie nodig te hebben. Annieke: “Het duurde ruim 22 dagen totdat de wond dicht was. Ook kostte het herstel Levi veel energie. Hij was vaak moe en hij kreeg infectie na infectie. Ook had hij veel jeuk. Ik vond dat als moeder echt vreselijk om te zien.”

Inmiddels gaat het beter met Levi, maar Annieke legt uit dat dit wel even heeft geduurd. “Je moet thuis echt zoeken hoe hij dingen moet doen. Hij kan wel spelen, maar niet op het been zitten. Levi heeft nu een mooi litteken, maar van het ongeluk heeft hij nog wel last. Hij was op een gegeven moment onze Levi niet meer. Toen hebben we hulp gezocht om het te verwerken. De impact van zo’n ongeluk is echt veel groter dan gedacht. We hebben dat echt onderschat. Voor Levi is het heel hard werken.”

Onbetrouwbaar
Daarom willen Levi en Annieke hun verhaal graag delen. Levi: “Ik kan eigenlijk alles wel weer, alleen heb ik soms nog last van de brandwond in mijn hoofd.” Annieke wil daarom andere mensen waarschuwen. “Ik ben nooit fan geweest van vuurwerk, maar dacht dat kindervuurwerk niets voorstelde. Het blijft erg onbetrouwbaar, dus pas alsjeblieft op. Je kunt er veel ellende van krijgen. Ik maak nog liever tien keer een gebroken been mee, dan een keer een brandwond.”