“Ik hoorde een hartverscheurende gil. Door het raam zag ik mijn zoontje in brand staan.”

Het is een doodnormale zondag in oktober. Normaal gesproken gaat Jayden (10) altijd met zijn vader Stefan mee sporten, maar vandaag is hij moe en heeft hij geen zin. Jayden speelt met wat vriendjes buiten om Pokémons te zoeken. Als de batterij van de telefoon leeg is en hij naar binnen wilt gaan om deze op te laden, geeft het buurjongetje hem een powerbank te leen. Deze stopt Jayden in zijn broekzak en na vijf minuten gaat het gruwelijk mis…

Stefan lag op de bank uit te rusten van het sporten. “Tot ik opeens een gil hoorde op een manier die ik nog nooit eerder had gehoord.” Toen Stefan uit het raam keek, zag hij iets verschrikkelijks: Jayden stond in brand en de rook kwam van zijn kleren af. “Het eerste wat ik dacht was: hoe kon dit gebeuren? Hij had alleen een telefoon bij zich! Ik sprintte direct naar buiten om hem op het gras te rollen en zijn kleding uit te trekken.” Hij zag meteen dat het goed mis was en nam Jayden mee naar binnen om te koelen.

De buurvrouw kwam achter hem aan en vertelde hem om te koelen met lauw water. “Binnen enkele minuten stond het ambulancepersoneel bij mij in de badkamer. Jayden was er slecht aan toe en hij zei constant dat hij dacht dat hij doodging. Ook had hij veel grote blaren waarvan een ter grootte van een tennisbal knapte onder de douche.” Ondertussen waren de hulpdiensten aan het kijken hoe ze Jayden zo snel en zo veilig mogelijk naar het ziekenhuis konden vervoeren.

Er was een traumahelikopter gekomen om Jayden te vervoeren, maar dit proces zou te lang gaan duren. Uiteindelijk werd hij ingepakt in huishoudfolie en met de ambulance naar het ziekenhuis vervoerd. Hier stond een deskundig team op hen te wachten. “Hij is dezelfde avond nog geopereerd aan zijn wonden. Deze hebben ze helemaal schoongemaakt en alle dode huid werd verwijderd.”

Het gezin kwam in een enorme rollercoaster terecht. “Jayden heeft negen weken in het ziekenhuis gelegen waarvan mijn vrouw constant bij hem is geweest. Ik zat met onze dochter in het Ronald McDonald huis.” Hoewel Jayden niet bang was voor artsen of ziekenhuizen, heeft hij door deze gebeurtenis wel trauma’s opgelopen.

Om na die negen weken het normale leven weer op te pakken, is natuurlijk niet gemakkelijk. “Hij gaat nu weer naar school en op de eerste dag heb ik een presentatie gegeven over zijn littekens zodat de kinderen eraan kunnen wennen. Helaas werden er alsnog onaardige dingen gezegd, dus dat vond Jayden natuurlijk ook lastig.”

Ondanks dat het nog een lange weg wordt voor Jayden, kijkt het gezin positief vooruit. “Hij zal nog veel obstakels gaan tegenkomen waar hij allemaal mee moet leren omgaan. Maar met de nodige therapie om zijn trauma’s te kunnen verwerken en het langzaam oppakken van het dagelijks leven, wordt het hopelijk stapje voor stapje beter.”

Dit ongeluk had natuurlijk iedereen kunnen overkomen en Stefan wil dan ook één ding op het hart drukken aan de mensen die dit lezen: “De techniek is heel ver, maar niet zo ver dat het altijd 100% veilig is. Pas dus op met apparaten waar een Lithium batterij in zit, zoals een powerbank.”