“Ik heb altijd gedacht dat het mij niet zou overkomen, toch ging het fout.”

Denise dronk nooit thee in het bijzijn van haar zoontje Davy. Ze wist namelijk dat thee voor jonge kinderen erg gevaarlijk kon zijn. Toch belandde ze met Davy in het brandwondencentrum. “Ik had het juist op de eettafel gezet. Toch kwam hij erbij. Ik was een seconde te laat.”

Denise kan zich de avond nog goed herinneren. “Het was 21 december, net een paar dagen voor kerst. Ik had Davy op bed gelegd en dronk een kop thee op de bank. Ik ben een echte theedrinker, maar sinds de geboorte van Davy dronk ik het alleen nog als hij op bed lag. Toen hij opeens begon met huilen, heb de thee op de salontafel gezet en ben ik naar hem toegegaan.”

Seconde
Om hem rustig te krijgen, nam Denise haar 16 maanden oude zoontje Davy even mee naar de woonkamer. “Ik zag de thee staan en heb die meteen verplaatst naar de eettafel. Die is een stuk hoger, dus ik dacht dat hij daar niet bij zou kunnen.” Denise speelde met Davy om hem rustig te krijgen, toen hij de kop thee opmerkte. “Hij vond water in deze periode heel interessant. Hier zat ook nog munt in, dus dat vond hij helemaal leuk. Voordat ik het wist, tikte hij met zijn vinger de volle kop thee om. Ik was net een seconde te laat.”

Denise hoorde haar zoontje het uitschreeuwen van de pijn. “Het was vreselijk. Het was maar een kopje, maar had veel schade aangericht. Ik ben meteen met hem naar de douche gerend om te koelen. Hij had zijn slaapzak aan, dus heb die uitgetrokken. Die heeft gelukkig een deel van het water tegengehouden.”
Het ergste vond Denise dat ze haar zoontje niet kon knuffelen. “Ik wist dat koelen erg belangrijk was. Hij bleef alleen maar huilen. Je wilt het zo graag een knuffel geven, maar dat kon niet. Toen ik hem van mij af moest houden, brak mijn hart.”

“Ik wilde dat hij zo snel mogelijk geholpen zou worden.”

Omdat ze niet wist wat ze erna moest doen, belde Denise haar moeder. “Voordat ik het door had, zaten we bij de huisartsenpost. Ik was erg in paniek, omdat ik wilde dat hij zo snel mogelijk geholpen zou worden. Omdat ik opnieuw mijn verhaal moest vertellen, werd ik een beetje boos. Ik wilde gewoon hulp. Uiteindelijk kwam de arts en kreeg Davy een zetpil. De arts vond het wel meevallen, dus smeerden ze hem in met zalf en verbonden de brandwonden. Ze vertelden dat het morgen een stuk minder erg zou zijn en dat ik de volgende dag voor een verbandwissel naar de huisarts moest.”

Eenmaal thuis, verliep de nacht voor Denise onrustig. “Door de pijnstilling kon Davy redelijk slapen, maar hij lag bij mij op de bank. Toen ik zag dat er grote blaren op zijn gezicht en in zijn nek kwamen, wist ik dat het foute boel was. Ook werd zijn huid rood. Het leek wel erger te worden, terwijl de arts had gezegd dat het minder zou worden. Omdat ik niets kon doen, heb ik er zalf op gesmeerd die ik had meegekregen.”

Boos
De volgende ochtend belde Denise meteen de huisarts. “Ik wilde direct langskomen. Toen de huisarts het verband er bij Davy afhaalde, had ik verwacht dat het minder zou zijn. Het zag er alleen 10 keer erger uit! Ik werd zo boos en raakte in paniek. Toen realiseerde ik mij dat Davy ook in paniek raakte. Toen heb ik de knop omgezet, want ik wist dat ik dat moest doen voor Davy. Anders houd je het als ouder ook niet vol. De huisarts stuurde ons meteen door naar Beverwijk.”

Eenmaal in het brandwondencentrum, wist Denise dat ze in goede handen waren. “Ze wilde Davy meteen onder narcose brengen om de wond schoon te maken. Hij had alleen in de ochtend nog gegeten, dus moest dat even wachten. Gelukkig kreeg Davy pijnstillers, dus had hij weinig pijn.”

In totaal heeft Davy zes dagen in het brandwondencentrum gelegen. “Het bleek allemaal toch erger dan gedacht. Ook moest hij uiteindelijk toch worden geopereerd. Omdat ik alleen voor hem zorg, was ik de hele dag bij hem. Hierdoor was ik ook bij de verbandwissels. Deze kennis kon ik goed gebruiken toen we weer naar huis mochten.”

Stootkussen
Eenmaal thuis, kregen Denise en Davy hulp van de thuiszorg. “Zeker met een jong, druk kind is dat erg nodig. Na de controle bleek dat de huidtransplantatie goed was gegaan en mocht het verband eraf. Ik vond dit best een lastige periode. Davy is erg druk en dat verband was een soort stootkussen. Nu was dat er niet meer.”

Inmiddels heeft Davy een drukpak aangemeten gekregen. “In het begin vond ik dit wel jammer. Ik had gehoopt dat het niet nodig was. Maar je volgt het advies van de artsen. Zij willen de beste zorg voor je kind. Inmiddels weet ik dat het goed is. Davy heeft er ook totaal geen last van.”

Ondanks dat het nu goed gaat, staat er nog een onzekere periode voor de deur. De artsen vertelden Denise dat ze pas 2 jaar na het ongeluk iets kunnen zeggen over hoe de toekomst eruitziet. “Je gaat een onzekere periode tegemoet. Dat is niet leuk, maar ik ben blij dat hij in Beverwijk zo goed is geholpen en de beste zorg heeft gehad.”